Sunday, April 26, 2009
Monday, April 13, 2009
Ийм нэгэн дурлал-Үргэлжлэл
Ядаж байхад яг тэр шинэ жилээр нь зөвхөн нэг л дэлгүүрт тэр шоколадыг нь зарж байгааг мэдээд, дуусчихсан байх вий гэж баахан шаналсан бололтой манай залуу 2 найзыгаа дагуулаад яаран очив. Нөгөө 2 нь ч гэсэн найз охидууддаа бас авахаар хамт иржээ. Яг л гурван ширхэг үлдсэн байсан гэвэл яана. Яг тэр гуравт л зориулсан 3. Бөөн баяр тэндээсээ гараад чихмэл тоглоом хайж хайж нэгийг сонгоод бэлэг гэдэг утгаар нь боолгож энэтэр бэлдээд. Өгөх бэлэг нь бэлэн ч зүрх сэтгэл нь нэг л айдастай байгаад байж гэнэ, хамгаас түрүүнд тэвэрч аваад үнсэхэд бэлэн байгаа хирнээ залгаад би чамд бэлэг авсан юм аа гээд хэлчихэд зориг нь жаахан дутаад цаг нилээн орой болчихов. Үдшийн долоон цаг, залгаж асуугаагүй л байна. Нэг л бэлэг барьсан хүн, хотын гудамжаар нааш цааш баахан алхана. Даарсандаа эмээгийндээ ороод гарахаар шийдэв. Үеэл охид нь бүгд л байж байна гэнэ. Барьчихсан байгаа зүйлийг нь хараад мэдээж хэнд зориулсан болохыг нь мэдэхийг хүсэх нь ойлгомжтой байв. Бас хөөрхөн сэтгэлээрээ зөвлөгөө энэтэр өгөөд байна. Эмээдээ хүртэл нэг охинд бэлэг авсан энэтэр гээд яриад сууж байна гэнэ шүү.
За тэгсэн чинь цайгаа уугаад эмээгийнхээ хийсэн боорцогноос хазаад сууж байсан чинь гэнэт зориг ороод явчихлаа. Ер нь залгадаг хэрэгээ. Залгав, аль хэдий нь үдшийн 8.30 мин, утсаа авдаггүй. Мессеж үлдээлээ, хариу ирдэггүй, одоо яанаа?
Ямар ч байсан Төмөр замд л гэр нь байдаг юмдаг гэж бодоод эмээгийнхээсээ гараад тэр зүг алхаад явж байтал сайн хүн санаагаараа гэгчээр Ундрал найз хаа байсан Хятадаас залгадаг байгаа, энэ 2 багын сайн найзууд гэдгийг мэдэх болохоороо бөөн баяр болоод бушуухан гэрийнх нь дугаарыг асуугаад, утас тасрав уу үгүй юу эргүүлээд дурласан бүсгүйнхээ гэрийн дугаар руу залгав. Нэг эмэгтэй хүн утас авч байна, бодвол ээж нь байх... Зүрх хүчтэй хүчтэй цохилоод байж байтал хэдхэн хоногийн өмнө сонссон нэг л дотно хоолой “Байна уу” гэж хэлэх нь сонстоно.
o Ааан байна, би нөгөө Эрхэмээ байнаа, чамд тээд шинэ жилийн мэнд хүргэе гэж бодоод залгаж байна.
o Аан за, баярлалаа
o Би харин чамруу залгасан чинь утсаа авдаггүй ээ
o Яанаа тийм үү, би харин өрөөндөө орхицон болохоор сонсоогүй юм байна лдаа, уучлаарай
o Өө зүгээр зүгээр, би тээд чамд нэг бэлэг бэлдсэн юм аа. Гэхдээ жаахан оройтчихлоо, яах уу?
o Тийм үү, би гарч чадахгүй байхдаа.
o Зүгээр хальт уулзаал өгчихөж болно шд
o Гэхдээ манай гэрийнхэн гаргахгүй байхаа
o Заза тэгвэл тээд дараа л болцгооё тээ
Гэсэн юм ярилцаад тэр өдрийн төлөвлөгөө бүтэлгүйтэв. Гэхдээ л түүнтэйгээ утсаар ч болов ярьсандаа манай хүн бөөн л баяр, найз Төөгөөтэйгээ он гаргахаар гэрт нь очив. Өдөржин юу хийх гэж оролдсоныг нь угаасаа мэдэж байгаа найз нь гартаа барьсан бэлгийг нь хараад шууд л инээгээд шоолж эхлэв, гэхдээ багын найзуудын хооронд ийм юм байлгүй яахав.
Friday, April 3, 2009
$86400
Эргэж харахад харамсах зүйлгүй амьдрахсан гэсэн хүсэл хүн бүрийн дотор байдаг болов уу?
Эсвэл би л ганцаараа хэнээтэй юм шиг эргэж харах марах тухай санаад яваад байдаг юм уу?
Хэрэв таньд хэн нэгэн өдөр бүр $86400 өгөөд, чи харин түүнийг нь тэр өдөртөө заавал үрж дуусгах ёстой болвол та яах вэ? Өглөө бүр халаасанд чинь энэ хэмжээний мөнгө, гэвч өдөр дуусахад та үрсэн байх шаардлагатай. Би лав энэ их мөнгийг үрж чадахгүй гэдгээ мэдэж байна. Ер нь овоо үрэлгэн гар ч амжихгүй байх. Үнэхээр ийм зүйл таньд тохиолдвол та юу хийх вэ? Яг үнэндээ хэн бүхэнд яг л ийм зүйл өдөр болгон өгөгддөг гэдгийг нэг найзаасаа сонсоод нэгэн зүйлийг бодлоо. Үнэхээр ч цаг хугацааг алтнаас ч илүү үнэлдэг бид өдөрт 24 цаг, цагт 60 минут, минутад 60 секундийг цоо шинээр бэлэг болгон хүлээн авдаг шүү дээ. Энэ их баялагаа би юунд зарцуулж, юуны төлөө явж байгаа вэ гэдэг минь чухал асуулт.
Хүний амьдрал нэг бодлын богинохон, харамсалтай мэт боловч нөгөө талаараа хангалттай урт, хэрэгтэй зүйлс хийхэд хэтэрхий хангалттай юм шиг. Амьдрал гэдэг ойлголт өөрөө дэндүү өргөн, дэндүү гүн, дэндүү адармаатай асуудал. Өдөр тутмын хийдэг зүйлс, уулздаг найзууд, иддэг хоол, хийдэг ажил гээд л хүнийг тодорхойлох олон зүйл байдаг ч хамгийн чухал нь хүн өөрөө хэн бэ? Мөн хаанаас ирээд хаашаа явах зуураа дэлхий хэмээх цэнхэр гараг дээр мэндлэн хэдэн жилийг өнгөрөөж байгаа вэ гэдэг нь юм. Юм сайн муу талтай, амжилтын цаана алдаа оноо. Амьдралын цаана эрээн бараан зүйлс. Нийгэм гэж бидний нэрлээд байгаа хамтын амьдралын хувьд хүн бүр өөрийн үүрэг хариуцлага хүлээдэг ч тэр бүр хийгээд байгаа зүйлс нь хангалттай сайн байдаггүй юм байна. Үзэж харсан, туулж өнгөрөөсөн зүйлс хүртэл өөр өөрийн онцлогтой. Онцлог бүр өөр өөрийн бас онцлогтой. Тэр онцлогууд нь бас онцлогтой. Дэлхий дээрх хувь хүн бүр дахин давтагдашгүй онцлогтой, үнэ цэнэтэй, зорилго төлөвлөгөөтэйгээр бүтээгдсэн гэдэг итгэл миний дотор их хүчтэй байдаг юм. Дэлхий юутай арвиныг сая л ухаарлаа, дэргэд нь би юутай өчүүхэн болохыг сая л мэдэрлээ, Захад нь төрөөд захад нь өтөллөө гэж Чойном гуай өгүүлсэн байдаг, ямар агуу үнэн бэ?
Хүн хэдий өчүүхэн ч хүн гэсэн ойлголт чамлахааргүй том, чамлахааргүй өргөн. Өөрийгөө таньж чадвал түүнтэй зэрэгцэх ялалт цөөхөн биз. Өдий хүртэл олон зүйл үзлээ, бас олон ч зүйлийг ирээдүйд хүлээж байна.
Хүмүүсийн амьдрахдаа хийдэг нийтлэг зүйлсийг ерөнхийд нь бодож үзлээ. Хорвоод мэндлээд хэсэг зуур энэ дэлхийд авч ирсэн хүмүүсийнхээ халамжинд хөлд, хэлд орж, номд нэвтэрдэг юм байна. Тэр зуураа өөртэйгээ адил хэсэг нөхдийг олж аваад найзууд хэмээн нэрлэгдэж тус тусдаа эсвэл хамтдаа хөлөө олох гэж хэсэг зуур эрээнтэй бараантай энэ хорвоогийн асуудлуудтай зууралдацгаана. Ганцаар туулахгүйг ойлгох үедээ хайр гэдэг зүйлийг эрэлхийлж олох аваас инээд алдана. Магадгүй дараа нь муухай царайлах тохиолдолч бий. Тэгээгүй нь юутай азтай.