Бодлууд...

Хүний амьдралын мөчлөгийн тухай, эрчтэй байх хэдэн жилийн тухай, хийх ёстой зүйлээ хийх ёстой хугацаандаа амжуулсан байхын тухай, хийсэн гээд ургацаа баттай хураадаг байхын тухай, мэддэг зүйлдээ итгэлтэй байхын тухай, хийх гэж байгаа зүйлдээ итгэлтэй байхын тухай ойрд их цаг өнгөрөөж байна даа... Бусдаар ч тайван дөө  

Олон л газар кофе ууж явлаа, эднийх цаанаа нэг цэгцтэй юм. Ямар хүмүүс ажиллуулдагийг нь мэдэхгүй ч анх хийж байсан зүйлсийг нь харж байсан юм, номад гээд цэнэглэгч, хэд хэдэн ном орчуулж гаргасан байсан гарууд гэж ойлгосон. Цэгцтэй байдал гэдэг бол тохиолдол биш юм.  Олон жил би цэгцгүй амьдарсан тул үүнийг мэдэхийн дээдээр мэднэ. Бүх зүйл учиртай гэдэг шиг цэгцгүй байдалд хүртэл учир бий.  Яагаад ч юм би багаасаа үйлчилгээний бизнес хийх юм уу зүгээр л өөрөө аль нэг аятайхан газар зөөгч хийж үзэх сонирхолтой л байгаад байдаг юм. Өөрийнхөө ийм нэг аятайхан газар хүмүүстэй гангар гунгар гээд сууж байвал гоё ч юм шиг санагдав эднийхээс улбаалаад...

 Нэг сар арван хоёр хоног юм бичсэнгүй блогтоо. Дадал гэдэг зүйлтэй хэсэгтээ л ноцолдож сахилга бат гэдэг зүйлийг суулгах миний л өөрийн дотоод тэмцлийн сатаарсан хэдэн хоног юм уу даа. Нэг л мэдэхэд цаг хугацаа гэдэг зүйл урсаад өнгөрчих юм, аргамжиж болдоггүй энэ зүйл миний хувьд хэзээ нэг өдөр дуусах нь тодорхой. Хэд хүрч, хэн болж төлөвшиж, хаана явж байхдаа хэрхэн дуусах тухай төсөөлөл надад байхгүй ч үлгэр болон кинон дээр гардаг шиг амар амгалан жаргаж байгаад дуусахсан. Өнөөдөр их шороотой, хурган салхитай өдөр байна. Бас нэг хэцүү үйл явдал тохиолдож байна. Бүх зүйлс өөрийн цагтай гэдгийн дахин нэг нотолгоо, миний ч цаг хэзээ нэгэн цагт ирэхийг минь сануулсан үйл явдал. Болдог зүйл болдогоороо л болно. Болохгүй зүйлс ч хичээгээд болохгүй... Бөөрөнхий энэ хорвоо дээр баланс гэдэг зүйлийн учрыг олж амьдрах даалгавартай ирсэн ч юм шиг...

 Хийхээс зугатаад яваад зүйлийн чинь цаана хүсээд байгаа үр дүн чинь байгаа... Ер нь л 3 жаран амьдарсан хүний амьдралын хэв маягийг нэг жилийн дотор өөрчлөх даалгавартай хэсэг өөртэйгээ ноцолдлоо. Муугүй үр дүнтэй ч бас магтахаар өндөр амжилттай бол биш л байна өөртөө.

 Хорвоо дээр ховордсон амьтан улаан номонд ордог юм гэнэ лээ, гэдэг шиг нэг дүү байнаа надад. Хүний дээд, сэтгэл нь сүү, итгэл нь гал, зүтгэл нь бяртай. Харагдах нь даруухан ч асвал асдаг залуу санагддаг юм. Сүүлийн хэдэн жилийг нь мэдэхэд бас чамгүй л юм туулж байгаа харагддаг. Хугарсангүй... Хорвоо дээр хөглөрдөг болсон хамхуул шиг болчих шахан бүдчиж яваа нэг дүү байнаа надад. Хэцүү нэртээр хүртэл ороод гарсан, үг нь уран ч яриа нь барьцгүй. Олон санаа оргож яана гэдэг шиг миний мэдэхийн хийгээгүй юмгүй, хүрсэн дүнгүй. Сүүлийн хэдэн жилийг нь мэдэхэд бас чамгүй л юм туулж байгаа харагддаг... Шантарсангүй... Хөгширчихөөгүй ч бас намайг залуу халуун гэхэд харц маань ааг дутахаар насан дээрээ ирж байгаа би хоёр дүүгийнхээ тухай хааяа нэг бодох ёстой ажилтай хүн шиг л байх шинжтэй өдрүүд таарч байх шиг байна.  Насыг нь хайрлаад чаддаг бол зөвлөөд дэмнээд явчихмаар тийм л насыг би тойроогүй тонгочиж өнгөрөөжээ, үйлдэл болон үгээрээ загнаж нэг зандарч нэг аргадаж нэг үглэсэн хэдэ...

Хичээж амьдардаг нэг залуу бий миний танил... Бид хоёр сүрхий дотно биш ч би амьдралынх нь үйл явдлуудыг нь ер нь сошиал орчин дээрээс мэдээд байдаг юм. Магад тэр миний постуудыг мэр сэр хараад байх шиг байдаг юм. Өнөөдөр түүнтэй нэг арга хэмжээн дээр таарлаа... Хичээж амьдардаг хүн харах сайхан санагдав. Гэвч яагаад ч юм би олон зүйл дээр түүнийг хальт өрөвдөөд байдаг, зарим зүйл дээр түүнд надад өгөгдсөн боломжууд өгөгдсөн одоогийнхоосоо илүү байх байсан байх даа гэж мангар бодол орж ирэв... Би түүнийг дээрээс харж бүдүүн зүрх гаргаж байгаа нь муухай ч яг үнэндээ хичээж байгааг нь хараад, байгаа зүйлдээ хангалуун жаргалтай байгааг нь харахад би ер нь бол атаархаж байгаа юм лдаа...  Надаас илүү өгөгдөлтэй хүн надад атаархах хэмжээнд хүртэл би хичээх юмсан гэж бодогдов...

 Яагаад ч юм сүүлд бичилгүй удлаа, амжихгүй байгаа гэж өөрийгөө тайвшруулна. Хоногийн 24 цаг хүрэхгүй байна гэж байх уу? үгүй Ер нь хүний анхаарлын төв хаана байна тэнд л цаг нь өнгөрч байдаг... Толгойн мухарт муу блогоо бодно, төвлөрсөн ажилтайгаа зууралдаж байтал өдөр өнгөрнө.  Би чинь бичиж сурмаар байгаа хүн шүү дээ, бас сууж. Өөрийнхөө л өрсөлдөгч гэж үзэж амьдарч байгаагийнх энэ залуугийн шарыг малтаж сурмаар байна. 

 New year new me гэдэг сэтгэгдлээ дарах гэж хэд хоног сайхан гиюүрэв. Юу юугүй л дасгал хийгээд л ууланд авираад л номнуудаа уншаад л бясалгал хийгээд л эхлэх юм байх гэсэн чинь гайгүй. Гэхдээ л хэрэндээ л шинэ жилийн мүүдийг байлгах гэж бас алгуурласангүй.  10 жилийн өмнөх пост хийсэн зураг маань мемори болоод гарч ирж байгаа нь лав фитнест дарсан зураг байлээ. Жин нь ер нь хасагдаагүй, нүүр нь жаахан хөгширсөн, харц нь үл ялиг дөлгөөн болсон юм уу даа өөрийгөө харахад. Биелэгдэхгүй байгаа зорилтуудыг ер нь больчихвол бас дээр байдаг нтр гэсэн юм уншаад турах тухай бодлоо нэг гүйлгэж бодов. Би хэрэв угаасаа ийм гар бол яахав чих шиг...  Гэхдээ энэ удаад жаахан шинжлэх ухаанчаар ханданаа гэсэн шуу юм бодоод шинжилгээ өгөөд үзэх сэтгэгдэл төрөв. Түмэн бодисын солилцоо маань бичил асуудалтай ч байж мэднэ. Нар шинэ, сар шинэ байгаа дээр хэлбэр дүрсээ нэг аятайхан тогтож авахгүй бол нас гэдэг зүйл чинь намайг хүлээхгүй өсдөг эд бололтой.  Хойшлуулах боломжтой зүйл байвал...