Бодлууд...

Хэзээ нэгэн цагт танд хэнд ч итгэхэд хэцүү юм шиг санагдаж байсан үе бий юу? Ойр гэж бодож байсан бүх зүйл хол, минийх гэж сэтгэж явсан бүхэн хүнийх, ирээдүй минь гэж зүтгэж хийсэн зүйлс үнэндээ хоосон болох үед танд ямар сэтгэгдэл төрөх вэ? Үнэнийг хэлэхэд надад яг одоо яг л ийм байна. Хүн бүрийг өөр шигээ гэж эндүүрч явсан маань миний хамгийн том алдаа байж. Хамгийн ойр байгаа хүн л хамгийн хүчтэй цохидог гэсэн аймшигтай үнэн үгийг нээг их тоодоггүй байсан би энэ бүхний дараа нэг л сонин байдалд орчихоод гарч чадалгүй өдийг хүрчихлээ. Юу хийхээ бодож хэсэг явлаа, одоо хэнд итгэх билээ гэж бас баахан тээнэгэлзлээ. Ийм үед ганцаараа байх шиг утгагүй юм байхгүй юм байна, үгүй тэгээд өөр хэнтэйгээ ч байх билээ би. Гэхдээ тэр үед надад бас хөөрхөөн юм бодуулчихсан нэгэн түүх бас бий. Юу гэхээр Израйлийн хаан Соломон дэлхийн хамгийн мэргэн хүн байсан гэгддэг бөгөөд түүний хуруунаас нь хэзээ ч салдаггүй нэгэн бөгж түүнд байжээ. Бөгжин дээр “Бүх юм зуурдынх” гэсэн бичиг байсан ба Соломон яма...

Тээр нэг жилийн тээр нэг сайхан намрын нартай налгар өдөр хорвоо дэлхий дээр Эрхэмбаяр миний бие аав Батсүрэнгийнхээ отгон хүү нь болон мэндэлж хүн болох амьдралынхаа гарааг эхэлсэн юм. Тэр мөчөөс хойш сайнтай муутай хорвоогийн өдрүүд ээлжилсээр аль хэдийн 19 жил өнгөрснийг бодохоор хамрын самсаа шархирахгүй байхын аргагүй ээ, эрхэм хүндэт уншигчид аа. Би гэж хүн ганцхан жилийн дараа 20 нас хүрэх гэж байдаг... Мэдээж жилд ганцхан болдог болохоороо төрсөн өдөр хүн бүрт гоё л байдаг байх. Хүмүүс бэлэг өгөөд л, баяр хүргэсэн мессежүүд цувраад л, энэ жил бүр намайг төрлөө гээд анхны цас хүртэл орчих шиг болсон шүү. Энэ мэтээр төрсөн өдрүүд цуварсаар 60 гарсан өвгөн болох цаг минь ойрхон ч юм шиг санагдана. Төрсөн өдөр хичнээн баярын өдөр ч гэсэн бас нөгөө талаараа хүн бүрт өөрийнх нь зорилгыг сануулах гэсэн Бурханы нэг мэргэн арга ч гэлтэй... Учир нь би олоон жилийн өмнө тэр л зорилгыг ертөнцөд гүйцэлдүүлэхийн тулд энэ л өдөр уйлан байж өөрийнхөө ирснийг зарласан билээ. Тиймээс хүн бүр /на...

Энэ өдрийн мэндийг хүргэе. Ширээнийхээ ард тухлан суугаад би хэсэг зуур хайртай монгол орныхоо тухай бодон суулаа. Эх орон минь ямар сайхан юм бэ гэж бодож өссөн миний багын бодол одоо хүртэл хэвээрээ ч өөр өнцгөөс харахад эх орон, ард түмнээ өрөвдөөд байх юм. Наймхан зууны тэртээ дэлхийн талыг эзлэн сууж, их гүрнүүдийг өмнөө сөхрүүлэн түүхийг сэлмээрээн сийлж явсан монголчууд одоо ямар хүмүүс болчихоод байгааг хараад юу биднийг ингэтлээ гундаав гэхээс өөр бодол орж ирэхгүй нь. Хөөрхий миний ард түмэн нар мандахдаа тэдэнд ямар сайхан өдөр бэлэглэдгийг, тэнгэр цэлмэхдээ орчлон ертөнцийн талаар юу гэж дуулдагийг мэдрэх ч сөхөөгүй өдөр тутмынхаа өрөвдөлтэй амьдралдаа зууралдан баргар царайлан алхацгаах юм. Аргагүй шүү дээ тэдний нүдийг нь таглаж, чихийг нь бөглөчихөөд амласан замаасаа өөр газраар дагуулж яваад байгаа юм чинь. Төр гэсэн том аппарат төсвөө хэдэн зуун тэрбумаар нь батлаж байхдаа ард түмнээ боддог эсэх дээр итгэлтэй байдаг хүмүүс монголд хэд байгаа бол? Амьдралын баталгаа бай...