Бодлууд...

Нэгэн хаан өөрийн мэргэн зөвлөхөөсөө ямар ч жаргалтай үед өөрт нь ухаарал өгөх, ямар ч зовлонтой үед өөрт нь сэргэлт өгөх утга бүхий бөгж хийж өгөхийг тушаажээ. Хялбар даалгавар биш тул нилээн тунгааж тунгааж бөгжин дээр нь бичих үгийг олж гэнэ лдээ. This too shall pass буюу Энэ ч гэсэн өнгөрөн одох болно гэж. Юу ч үүрдийн биш. Хорвоог ялсан мэт, хүнээс ухаантай юм шиг, дүүлэн нисэхтэй адил мэдрэмж авч байсан бол та азтай юм, гэвч өнөөдөр яг тэр мэдрэмж тань халаасанд чинь байна уу, нэг бодоод үзээрэй.  Дээшээ тэнгэр хол, доошоо газар хатуу, хаанаас ч ямар ч тусламж хүсээд гайхамшиг л тохиолдохгүй бол дэлхий хөмөрчихсөн юм шиг мэдрэмж мэдэрч байсан бол бас та тухайн үедээ азгүй мэт боловч яг өнөөдөр байдал хамаагүй дээр байгаа тул нэг бодлын азтай юм. Бүх зүйл зуурдынх, Хэзээ ч гэж хэзээ ч битгий хэл, тодорхойгүй байдал үргэлж орших нь хамгийн тодорхой зүйл юм гэдэг шиг хамгийн цэвэр алт хүртэл 999 сорьцтой. Хүний амьдралд юу ч тохиолдож болно, гол нь уужуу тайван хүлээцтэй ухаалга...

 Ойрд машин унахгүй байгаа юм, алхаад бас таксидаад хааяа автобусдаад. Нэг цэгээс нөгөөд хүрэхдээ өөрийнхөөрөө биш бусдын унаанд дайгдах бол байдаг л үзэгдэл. Амьдралд ч гэсэн хүн үргэлж өөрийнхөөрөө яваад байх боломжгүй юм шиг. Найзуудын нөмөрт хэсэг амсхийх, гэр бүлийнхээ хайранд хэсэг дулаацах, чадахгүй мэдэхгүй зүйлээ хэн нэгэнд даатгаж үр дүнг нь хүртэх өдрүүд цөөнгүй бололтой.  Хэсэг хугацааны өмнө хэсэг хугацаанд хэсэгхэн бүгэх хэрэгцээ, амьтнаар бол шархаа долоох хэрэгцээ гарсан юм. Гасалж өнгөрсөн хэдий ч тэр хугацаа хэрэгтэй хугацаа байжээ одоо харахад. Өөртэйгөө танилцах үдэшлэг хийсэн хүн ер нь хэд байдаг бол. Яахав насаараа л танилцаад яваад байдаг л юм шиг байгаа юм ухаантнууд. Над мэт нь амьдралын бужигнаанаас завсар аваад хэсэг тунгаасан юм болов уу булингараа. Тухтай биш ч шаардлагатай мөчүүд.  Гэвч хөлөг онгоц эрэг дээрээ хамгийн аюулгүй байдаг түүнийг ийм зүйлд зориулж бүтээгээгүй гэдэг шиг шинэ аялал, шинэ сорилт, шинэ нөхцлүүд, шинэ зүйлс үргэлж л хүл...

Эрт унтсан тул эрт сэрэв, шалтгаан ба үр дагавар. Эрт сэрсэн тул хотын төв орох гэж яаралгүй алхаж замдаа чихэн дээрээ ном тавиад сайхан алхав, бараг дасгал юм уу даа нэг цагийн. Фитнесст бие халаалт гэж ер нь нэг цаг алхдаг юм над шиг туранхай хүмүүс.  Цагийн турш сонссон ном маань хурдлуулсан темпээр тул бараг 1цаг45минутын уншлага юм уу даа. Уулзах хүний ажил дээр ирэхэд хөөрхөн алхчихсан, хөөрхөн юм уншчихсан аятайхан л эхэлж байна энэ өдөр. Хэрэв манай хот цэвэр агаартай байсан бол бүр тансаглал байх байлаа. Бохирдлын тухай ярихад Улаанбаатар хот маань агаарын, хөрсний, усны, дуу чимээний, гэрлийн болон цахилгаан соронзон бохирдол бүгд л тулчихсан хэмжээнд байгаа байх. хүн амьдрахад тохиромжгүй, хүүхэд өсгөхөд бүр ч тохиромжгүй. Гэвч бид анзаарах сөхөөгүй л нөгөө мөнгөний төлөө дийлэнхи маань шургаж уначих шахаад л байцгааж байна.  Cause and effect буюу үр дагаварын шалтгаан энэ бидний бохирдолтой орчины тухай авч үзвэл яг юу юм бэ? Минийхээр бол мэдлэггүй байдал бидэнд...

Өглөө сэрүүлэггүй сэрээд өөрийнхөө темпээр өглөөг эхлүүлэх бол хүний хувьд бас л тансаглал болсон байх юм. Бүх зүйлсийг тооцож төлөвлөж амьдарч чадвал иймэрхүү зүйлс энгийн боломж ч юм шиг. Хамгийн сонирхолтой нь бид өөрсдийнхөө амьдралын темпийг үнэхээр удирдаж чадаж байгаа юу гэдэг асуулт. Бид амьдраад байна уу эсвэл амьдрал бидэнд тохиолдоод байна уу? Хүний амьдралд тохиолдох хамгийн чухал мөчүүд ер нь дийлэнхи нь тухайн хүн тухайн цагтаа тухайн байх ёстой газраа байж байхад л болчихдог гэдэг юм бас яригддаг. Амьдрал ер нь энгийн шдээ ч гэж ах нар ярьдаг гэдэг үнэн л байх. Хүсээд хүсээд ирдэггүй зүйлс, түлхээд түлхээд холддоггүй юмс. Айдаст хөтлөгдөн амьдарсаар тухайн зүйлээ бодит болгосон аймшиг, итгэлд хөтлөгдөн алхсаар сайхан зүйлсийг өөрийн болгосон гайхамшиг. Аль аль нь л яг ижил үйлийн үр дүн. you become what you eat гэдэг шиг минийхээр бол you become what you fear... Харахыг хүссэн зүйлээ л хүн харна. Хэрэв өнөөдөр өглөөнөөс хойш харсан улаан машин болгоны чинь тоогоор би ч...

Сүүлийн 2 сар ханиалгав. Монгол хүн байна даа нчнодоо эмийн санчаа бараадаад байж болох бүх эмийг л уув, зүгээр болдоггүй. Шинжлэх ухаанаар нь үзье гээд Сонгдоо орлоо, уушиг чагнав зүв зүгээр. Харшлын чиглэлийн эм бичүүлээд хэд хоног уугаад зүгээр болохгүй бол эргэж ирээд чих хамар хоолойны эмчид үзүүлээрэй гэв хоёр долоо хоногийн өмнө. Дүрмийн дагуу зүгээр болсонгүй эргээд очив. Ам хамар онгойлгож үзээд дараагийн түвшиний шинжилгээнд явуулав. Амьдралдаа ер нь ингэж шинжилгээ нтр өгч ер нь үзсэн билүү санахгүй байна. Сүртэй ч юм биш л ээ, гэхээ цус мусаа өгөөд цээж мээжээ нэвт харуулав. Гараад ирсэн хариуг нь бариад эмч рүү явах зуурааа хиймэл оюунаараар уншуулав шинжилгээгээ. Бүх зүйл хэвийн байнаа гэж байна, гэхдээ зовуур байгаа бол эмчээс зөвлөгөө авдаг юм шүү л гэнэ. Угаасаа ч эмч л шийднэ л дээ. Сөргөө гэж нэг юм байдаг бололтой. Ханиадны төв гэж хүний биед байдаг юм шиг байна гэж ойлголоо. Минийх ямар нэг байдлаар тухайн ханиалгах төв нь идэвхижээд буцаж унтрахгүй ингэж удсан бол...

Бөтөнсэйн болон мондэй юм бичсэнгүй, чадсангүй. Буюу хийх гэж бодсон зүйлдээ цаг гаргаж гүйцэт сураагүй л байна гэсэн үг... Би хүүхдүүдээ өөр шигээ битгий байгаасай гэж хүсэх тул үлгэр болохын тулд одооноос хичээж хүн шиг амьдрах чухал гэж тэмүүлж байна. Хүн ер нь хүүхдүүдээ аюул эрсдэлгүй байгаасай гэж хүсэх үү эсвэл юунд ч бэлэн хүчтэй хүн болоосой гэж хүсэх үү? Өөртөө хүсдэг хамаг сайн сайхнаа хүн хайрладаг хүмүүстээ хүсдэг нь хайрын хамгийн сайхан тал байх. Аливаа зүйлд яаралгүй амьдрах амьдралын хэв маягтай, дуртай зүйлсээ хийж, энгийнээс таашаал авч чаддаг хүмүүс байгаасай гэж л хүсч байна даа үр хүүхдүүдээ одоогоор. Ер нь хүний харилцаа олон төрөл, найз нөхөд болон танилууд, ах дүү амраг садан, эцэг эх болон үр хүүхэд. Гэхдээ хамгийн чухал харилцаа бол өөртэйгээ хүний үүсгэх харилцаа юм шиг ойрд их ёонк хийж орж ирж байна. Би гэдэг чинь хэн сэн билээ, ямар амьтан билээ, юунд хайлж юунд ундуйцдаг, ямар үед яадаг, дотроо юу мэдэрдэг гээд өөртэйгээ танилцаж амжаагүй ч өдий хүрсэн ...

Хагас нь сайн өдөр гэрээсээ алхсаар төв рүү орж ирлээ, баруун дөрвөн замаас эхлэн төв зам автомашины хөдөлгөөн хязгаарласан өдөр байв. Жилдээ хэдэн удаа нэг иймэрхүү үйл ажиллагаа зохион байгуулдаг нь уламжлал болсон нь тодорхой байна. Өмнө нь энэ замаар зөндөө л алхаж явдаг байсан ч яг мэдрээд дунд нь ороод алхах сайхан байлаа. Гэхдээ эн удаад би бараг 20 жил гартаа бариагүй гэрэл зургийн аппараттайгаа алхав. Тав гурван зураг даран урагшлах сайхан байдаг байсан дурсамж сэргээд хэсэг синдромтох шахав. Дуран чиглүүлж өөрийн харж мэдэрч байгаа зүйлээ кадр болгон авч үлдэх ер нь их л дажгүй таашаал шүү. Гэвч би нэгэнт нилээн хэдэн жил энэ таашаалаасаа татгалзаж өнгөрөөжээ... Чадвал бас зураг дардаг байсан Эрхмээг сэрээх санаатай. Хүмүүс өөр өөрийнхөө амралтын өдрөө өнгөрөөж би бол өөртэйгээ болзож байгаа юм уу даа. Хөгжим сонсоод, зураг дараад, энд тэнд кофе ууж амттан эргүүлээд хурган тансаглаад байгаа бололтой. Өнөөдрийн хувьд бас хэдэн юм сонсож байх хооронд толгойд үлдсэн нэг зүйл б...

Улаанбаатарт байх одоохондоо ганцад тооцогдох стандарт шоппинг молл Шангрилагийн нэг давхарт сууж байна, хөл хөдөлгөөн гэж хачин их. Овоо хэдэн мянган хүний хөдөлгөөн энэ хавиар нэг өдөрт өнгөрдөг байх. Бүгд л ямар нэг зүйл рүү тэмүүлсэн маягийн эрчимтэй алхана. Хүйтэн үед дулаацах гэж энүүгээр алхах нь ч цөөнгүй, хааяа 00 нь арай цэвэрхэн, хүнтэй уулзахад тухтай, дуртай бараа нь энд байгаа, амттангууд нь аятайхан, дасгах хийхэд бас боломжийн, сэлчихэд хүн багатай усан сантай, гадны хүн буулгахад нүүр улайлгаад байхааргүй буудал, бас хурган мөнгөтэй хүмүүсийн шоуны газар, төвд байгаа хамгийн л боломжийн олон зогсоолтой машины төлбөртэй зогсоол. Түгжрээ үүсэх түм буман шалтгаан энд байна. Гадна дотны есөн жорын хүмүүс л энүүгээр хөлхөөд хөлтэй байх нь өөрөө бас хүн татагдах нэг шалтгаан ч байж болох... What goes arounд comes around гэдэг ер нь үнэн. Орчноо дагаад энд орилоод байх хүн ч ер нь цөөхөн. Уг нь адилхан л Монголчууд маань явж байгаа ч энд харагдах хэд нь арай царайлаг ч юм шиг...

Өдөр алдаж шөнө гэдэг үг л боллоо, гэхдээ сайхан өдөр өнгөрөв. Амьдралыг slow motion-дөж харах гэж оролдож байгаа үед минь ийм өдөр олон өнгөрөөсэй гэж бодохоор л өдөр өнгөрлөө. Zoom-дэж болон өргөн өнцөгтэй болгож бас харах мөн над шиг уймраа хүнд бас чадвар болчих гээд байна. Юутай ч хэний ч өмнө биш өөрийнхөө өмнө эхлээд хариуцлагатай байж сурахгүй бол энэ амьдралд бусдын өмнө юу ч яриад хэрэггүй биз ээ. Анх амьдарч байна даа гэдэг үгээр халхлахгүйхэн шиг ахиад нэг оролдоод үзэх нэгэн эхлэл минь өнгөтэй л харагдана. Ганцаардал мэдрэгдэж байна гэдэг нэг коммент ирсэн ядмаг блогийнхоо энэ постыг ингээд дуусгая... 23:55

Бүх зүйл эхлэлтэй гэдэг шиг юутай ч буцаж бичиж эхлэх дадалтай болох зорилгын маань эхний өдрийн тэмдэглэл энэ өгүүлбэрээр эхэлж байна. Сайн байна уу? Сайхан намаржиж байна уу? Яг одоо би Улаанбаатар хотын төвд нийслэл хотынхоо нэрээр нэрлэгдсэн нэгэн кофе шопд суугаад бусдын байгаа байдлыг хальт ажиглангаа бодлуудаа буулгаж сууна. Өнөөдөр хэдний өдөр байх нь үл хамааран ямар нэг зүйлийн эхлэл байхад хамгийн тохиромжтой өдөр. Мод тарихад хамгийн тохиромжтой өдөр 20 жилийн өмнө байжээ, дараагийн хамгийн тохиромжтой өдөр бол ӨНӨӨДӨР. 4 жилийн өмнө уг нь би нэг судалсан зүйлээрээ ном бичиж эхэлсэн ухаантай юм, өнөөдөр лав дуусаагүй л байна. Сүртэй сайхан нэртэй, сүрдэм том сэдэв барьж аваад нимгэн туршлага, чамлам чадвараараа ард нь гарах гэж хурган үзэж л сууна. Шалтаг мундах биш олон л зүйлсээс хамааран өнөөдөр лав би номын зохиогч нэрийг зүүгээгүй л гэлдэрнэ. Гол нь дадал их чухал юм, юмны ард гартал нь суудаг нэг тийм нандин чадвар яагаад ч юм багаас минь надад наалдаагүй бололтой. ...

Анх блог нээснээс хойш 17 жил өнгөрчээ, эхэндээ их л идэвхитэй бичдэг байж, хүүхдийн хэдэн хөөрхөн санна ... Одоо бол бичих гэдэг бараг мартагдсан нэгэн үлгэр дотогт л гардаг байсан үйл явдал шиг шахуу юм болжээ миний хувьд... Хуучин цагийн юманд дуртай болоод байгаагийн хувьд хуучны хоббигоо ч гэсэн нэг салхи оруулчихмаар байдаг мэдрэмжээ жаахан сонсоод, өөртөө бас хурган сорилт санал болгомоор санагдав. Өдөрт нэг нийтлэл, урт ч бай богино ч бай. Юутай ч нэг жил ингээд өөрийгөө челленждээд явчихвал эргээд сайхан бичдэг дадалтай болчих юм болов уу гэж найдах. Хамгийн гол нь ирээдүйд одоогийнхоо бичээд байгаа зүйлсийг уншихад өөртөө ч багагүй кайфтай байдгийг мэдэх юм би. Нүүр номон дээр пост хийгээд хэсэг хугацааны дараа дурсамж болоод харагдахад олон л зүйл наана цаана бодогдох нь хэдийнээ танил болжээ. Ер нь ч тэгээд дурсамж бодролоо тэмдэглэх гэдэг тийм ч дорд дадал бас биш байх. Өнөөдөртөө ингээд алгуур дуусгая...